Ali, o gün eve dönerken metroda yolcuları izledi. Çoğu telefonlarına bakıyordu. Kimisi sosyal medyada gezinirken, kimisi haber okuyordu ama yüzlerinde bir sorgulama ifadesi yoktu. Düşünmeden tüketiyorlardı.
Kendi zihninden geçenleri düşündü: O da yıllarca böyle yaşamamış mıydı? Hayatının büyük bir bölümünde başkalarının düşüncelerine güvenmiş, fazla sorgulamamıştı. Çünkü sorguladığında bir tür yalnızlık hissi doğuyordu. Ama artık farkındaydı: Farklı olmak cesaret isterdi.
Aklına Galileo geldi. Bir zamanlar dünya herkes için düzdü. Galileo, dünyanın döndüğünü söylediğinde, ona deli dediler. İnsanlık ilerledikçe bu fikrin doğruluğunu kabul etti ama ilk başta sürü onu reddetmişti. Gerçekleri dile getirmek, çoğu zaman insanı yalnızlaştırırdı.
Ali, trende kendisini izleyen bir çift göz fark etti. Yaşlı bir adam, gülümseyerek ona bakıyordu. Bir an göz göze geldiler ve adam hafifçe başını salladı. Sanki Ali'nin zihnindeki değişimi fark etmiş gibi.
Gerçek Özgürlük: Kendi Düşüncelerine Sahip Çıkmak
Eve vardığında aynada kendine baktı. Bugün kim olduğunu biraz daha iyi anlamıştı.
Sürüye uymak kolaydı, sorgulamadan yaşamak rahattı. Ama Ali artık geri dönemezdi. Çünkü bir kez gerçek düşünmeye başladığında, artık eskisi gibi yaşamak mümkün değildi.
Masasına oturdu ve bir defter açtı. Büyük harflerle şunu yazdı:
“Özgürlük, sadece fiziksel zincirlerden kurtulmak değil, zihinsel zincirleri kırabilmektir.”
Bu cümleyi yazdıktan sonra derin bir nefes aldı. Bugün önemli bir şey öğrenmişti:
Gerçek özgürlük, başkalarının değil, kendi düşüncelerine sahip çıkmaktı.
Ve belki de bu, insanı sürüden çıkaran en büyük adımdı.
Yeni Bir Yolculuk Başlıyor
Ali, zihninde yankılanan cümleyle baş başa kaldı: “Özgürlük, sadece fiziksel zincirlerden kurtulmak değil, zihinsel zincirleri kırabilmektir.”
Bu farkındalık bir kez gelip yerleştiğinde, artık geri dönüş yoktu. İnsan bir şeyi gerçekten sorgulamaya başladığında, bir daha eskiye dönemezdi. Gerçek özgürlük, konforlu cehaletten vazgeçmeyi gerektiriyordu.
Fakat zihinsel zincirleri kırmak, tahmin ettiğinden daha zordu. Çevresi, ailesi, arkadaşları… Hepsi belirli kalıplarla yaşıyordu. Eğer düşünmeye devam ederse, onlar gibi olmamayı da göze almalıydı.
Bu düşüncelerle geceyi geçirdi. Sabah kalktığında ise zihni daha netti. Bugün, hayatında yeni bir dönemin başladığını hissediyordu.
Fikirler Bulaşıcıdır
Ali, sabah iş yerine giderken her zamanki kafeye uğradı. Kasada çalışan genç barista, her sabah olduğu gibi gülümseyerek “Aynı kahve mi?” diye sordu.
Ali duraksadı. "Aynı kahve mi?" diye içinden geçirdi. Bunca zaman hiç sorgulamadan, hep aynı şeyi mi içiyordu?
“Hayır,” dedi gülümseyerek. “Bugün farklı bir şey denemek istiyorum.”
Garipti. Sadece bir kahve seçimi değişmişti ama bu bile onu farklı hissettirmişti. İnsan küçük şeyleri bile değiştirmeye başladığında, büyük değişimlerin yolu açılıyordu.
Kahvesini alıp oturduğunda yan masadaki iki kişinin konuşmasına kulak misafiri oldu. Siyaset hakkında konuşuyorlardı ama söyledikleri şeyler neredeyse sosyal medyada her gün okuduklarının aynısıydı.
Ali dayanamayıp söze girdi:
“Peki ya meseleye farklı bir açıdan bakmayı denediniz mi?”
İki kişi şaşkınlıkla ona döndü. “Ne gibi?” diye sordular.
Ali birden kendisini bir tartışmanın içinde buldu. Fakat fark ettiği şey şuydu: Kendi fikirlerini savunduğunda, karşısındaki insanlar da düşünmeye başlıyordu. Belki de düşünmek gerçekten bulaşıcıydı.
Sürüden Ayrılmak, Yalnız Kalmak Demek Değildir
O gün iş yerinde de kendini farklı hissetti. Artık otomatikleşmiş sohbetlere dahil olmuyor, gerçekten ilgisini çeken konular hakkında konuşmak istiyordu. Fakat herkesin bu kadar sorgulayıcı olmasını beklemek hata olurdu. Bazıları düşünecekti, bazıları ise sürünün içinde kalmayı seçecekti.
Ama bu yalnız kalmak anlamına gelmiyordu. Aksine, gerçek düşünen insanlar bir araya gelmeye başladığında, yeni bir sürü değil, bir düşünce topluluğu oluşuyordu.
Ali, akşam eve döndüğünde balkona çıkıp şehri izledi. Sokaklarda yürüyen insanlara baktı. Onlardan farklı olduğunu biliyordu ama bu onu korkutmuyordu. Çünkü artık sürüye ait olmamak, özgürlüğün bedeliydi.
Derin bir nefes aldı ve gülümsedi. Bu, onun için yeni bir başlangıçtı.
Düşünmek zor olsa da, her zaman değerdi.
Zincirleri Kıranlar
Ali, balkonda otururken şehir ışıklarının arasında kaybolan insanları izledi. Hepsi bir yerlere yetişme telaşındaydı. Belki de hayatları boyunca hiçbir şeyi sorgulamadan, sadece bir düzenin içinde sürüklenerek yaşıyorlardı.
Ama kendisi artık farklıydı. Artık gördüğü her şeye şüpheyle bakıyor, doğruluğunu sorguluyordu. Fikirleri, alışkanlıkları ve hatta kendi inançlarını bile yeniden gözden geçiriyordu.
O anda aklına bir soru geldi: Bu uyanış yalnızca kendisi için miydi, yoksa başka insanlara da dokunabilir miydi?
Fikirler bulaşıcıydı. Eğer gerçekten düşünen insanlar birbirini bulabilirse, belki de bu zincirler daha kolay kırılabilirdi.
Benzer Ruhlar
Ertesi gün Ali, kitapçıda bir felsefe kitabı karıştırırken yanındaki genç kadının dikkatle aynı kitabı incelediğini fark etti. Göz göze geldiler.
Kadın hafifçe gülümseyerek sordu:
“Sizce gerçekten özgür iradeye sahip miyiz, yoksa toplumun şekillendirdiği kuklalar mıyız?”
Ali şaşırdı. Kendi içindeki soruların bir başkasının zihninde de yankılandığını görmek garipti.
Gülümsedi ve yanıtladı:
“Sanırım, farkına varanlar için hala bir şans var.”
Saatlerce kitaplar, filozoflar, hayatın anlamı üzerine konuştular. Ali, ilk kez yalnız olmadığını hissetti. Düşünen insanlar, farklı yerlerde de olsalar, bir noktada birbirlerini buluyorlardı.
Belki de zincirleri kıranlar, yeni bir dünya kurmanın ilk adımını atıyordu.
Özgürlüğün Yayılması
Ali artık her gün yeni bir şey öğreniyor, kendisini geliştirmek için çabalıyordu. Gerçek özgürlük, başkalarının çizdiği sınırları değil, kendi sınırlarını keşfetmekti.
Artık eski hayatına dönemezdi. Çünkü düşünmeye başlayan biri, asla eskisi gibi yaşayamazdı.
Ve belki de bu dünyayı değiştirecek olanlar, sürüye katılmayı reddedenlerdi.
Gerçek Özgürlüğün Kapıları
Ali, artık hayatı başka bir gözle görüyordu. Eskiden sorgulamadan kabul ettiği şeylerin çoğu ona artık mantıklı gelmiyordu. Düşünmek zor olsa da, insana gerçek bir özgürlük veriyordu.
Ama bu yolculukta yalnız olmadığını fark etti. Düşünen, sorgulayan, kalıpların dışına çıkmaya cesaret eden insanlar vardı. Ve belki de gerçek değişim, bu insanların bir araya gelmesiyle başlayacaktı.
Artık biliyordu: Özgürlük, sürüden ayrılmayı göze almaktı. Konforlu cehaleti reddetmek, gerçekleri aramak ve kendi yolunu çizmeye cesaret etmekti.
Sonunda balkonundan şehre son bir kez baktı ve kendi kendine fısıldadı:
"Zor ama değerli. Gerçekten yaşamak istiyorsan, önce düşünmeyi göze almalısın."
Yorum Gönder